Corfu Love, La Musica per una Partenza No 2 |
Κάπου εδώ συνάντησε ο Οδυσσέας την Ναυσικά. |
Η φύση στην Κερκυραϊκή γη αυτήν την εποχή πραγματικά οργιάζει.
Η διοργάνωση είχε κλείσει ένα πολύ καλό ξενοδοχείο
το Messonghi Resort Corfu για τους αθλητές σε
πολύ προνομιακή τιμή με πολλές παροχές (πρωινό - δείπνο), αλλά εκεί θα ήταν και το σημείο εκκίνησης και τερματισμού των υπολοίπων τριών αγώνων.
Πραγματικά μεγάλη ήταν η συμμετοχή των ξένων αθλητών σε όλους τους αγώνες και ιδιαίτερα στον αγώνα των 105 χιλιομέτρων.
Πολλοί από αυτούς ήταν δημοσιογράφοι - αθλητές, όπως η παρουσία - συμμετοχή στον αγώνα του αθλητή Tom Caughlan του irunfar.com καθώς επίσης και η συμμετοχή μιας μεγάλης αθλήτριας της Szilvia Lubics πρώτης νικήτριας του Spartathlon αλλά και πολλούς άλλους αθλητές από Καναδά, Αμερική, Ολλανδία, Τσεχία, Ουγγαρία , Βουλγαρία, Ιαπωνία κ.α.
Φλόγα Κέρκυρας, η φλόγα ξεκίνησε και εδώ το ταξίδι της |
Με τον Tom του IRunFaR.com και τον Ιωσήφ. |
Η παρουσία της Σπαρταθλήτριας Szilvia Lubics ήταν έκπληξη για όλους! |
Μυρωδιές και χρώματα γύρω μας |
Σηματοδοτώντας τα καταπράσινα μονοπάτια |
Σήμανση με τους φίλους του CMT στην περιοχή των Βαρυπατάδων. |
Σήμανση με το CMT στον Ταξιάρχη - Παλιά Περίθεια. |
Πρωινή προπόνηση πάνω από τους Έρμονες |
Το τεχνικό τμήμα του μονοπατιού Έρμονες - Παραλία Μυρτιώτισσας |
Παραλία Γλυφάδας |
Χειμερινό νυκτερινό Camp του CMT στους Λάκωνες υπό βροχής. |
Η εκκίνηση έτσι όπως αρμόζει στην κουλτούρα του νησιού |
Η παραλία του Ύψου , το πρώτο ασφάλτινο χιλιόμετρο πριν το μονοπάτι. |
Βασίλης Βοσνάκης χαρακτηριστικός για την αγάπη του να τρεχει με luna sandals... like the hidden tribe the ultra runners Tarahumara. |
Μια μεγάλη γιορτή του βουνού ήταν η ατμόσφαιρα παντού γύρω μας |
Ανεβαίνοντας στον Σπαρτύλα |
Ηλιοβασίλεμα στην παραλία των Λιαπάδων, φωτογραφία τραβηγμένη στην χάραξη της διαδρομής το 2016 |
Κάπου από εδώ ξεκινάει και αυτή η "ερωτική" σχέση με το νησί , μία σχέση που δεν μπόρεσα να αποφύγω όταν ανέβηκα για πρώτη φορά εδώ.
Το χωριό Σπαρτύλας, για το μονοπάτι που οδηγεί στον Ταξιάρχη. |
Με θέα τον Ύψο |
Ταξιάρχης |
Ανεβαίνοντας το μονοπάτι για τον Ταξιάρχη. |
Παλιά Περίθεια. (φωτογραφία από χειμερινό camp) |
Φωτογραφία από χειμερινό camp στην Περίθεια |
Πέφτοντας ή νύχτα και πλησιάζοντας την Περίθεια. |
Το μονοπάτι μετά από πολλές αλλαγές μας οδήγησε στην Επίσκεψη.
Μοναδική η υποδοχή στο χωριό της Επίσκεψης |
Στην πλατεία του χωριού είχε στηθεί ένα μεγάλο γλέντι και φτάνοντας στον σταθμό η χορωδία τραγουδούσε Θεοδωράκη, αφού ευχαριστήσαμε τους ευγενικούς αυτούς ανθρώπους συνεχίσαμε το ταξίδι μας μέσα στην νύχτα .
Το Ασκηταριό στις Νυμφές |
Οι καταρράκτες των Νυμφών |
Το επόμενο πέρασμα μας μέσα θα είχε μυστηριακό χρώμα, πλησιάζοντας το φωτισμένο με τις δάδες παλιό μοναστήρι των "Νυμφών" το Ασκηταριό , μοναδική ανάβαση μέσα από τον αρχαίο ελαιώνα.
Και αμέσως μετά για τις Νυμφές.
Μπαίνοντας στο Ασκηταριό να ξαποστάσουμε με Ζεστή σούπα, μυστηριακή ατμόσφαιρα |
Μπαίνοντας στο χωριό |
Στο βάθος του χωριού η γνώριμη σκιά του Λεωνίδα στον σταθμό. Μία λαμαρίνα με λουκουμάδες και ζάχαρη άχνη ήταν το καλύτερο γεύμα εκείνη την στιγμή.
Εκεί βρήκα και τον Καναδό αθλητή τον Ward και ξεκινήσαμε μαζί για τον επόμενο σταθμό τους Λάκωνες το 50ο χλμ ένα πολύ όμορφο χωριό πάνω από τις δαντελωτές και εντυπωσιακές παραλίες της Παλαιοκαστρίτσας.
Ο Καναδός έμεινε πιο πίσω και στο τεχνικό μονοπάτι κατεβαίνοντας για Λάκωνες συνάντησα άλλους 2-3 αθλητές και μείναμε όλοι παρέα προσέχοντας ιδιαίτερα την απότομη κατάβαση.
Στους Λάκωνες στο 50ο χιλιόμετρο |
Φτάνοντας στο χωριό συναντήσαμε τα γνώριμα πρόσωπα των φίλων δρομέων της διοργάνωσης που έτρεξαν να μας φροντίσουν καθώς αλλάζαμε τα ρούχα μας από τα DropBag.
Χωρίς να καθυστερήσω ιδιαίτερα ξεκίνησα και συνέχισα την κατάβαση προς την Παλαιοκαστρίτσα και με κατεύθυνση την παραλία των Λιαπάδων.
Παραλία Λιαπάδων |
Κατεβαίνοντας για τους Λιαπάδες |
Περνώντας πάνω από τις παραλίες της Παλαιοκαστρίτσας |
Τώρα αισθανόμουν και πάλι γεμάτος ενέργεια και ξεκίνησα να τρέχω τις πολλές εναλλαγές του τερέν που οδηγούσε στη παραλία των Λιαπάδων και από εκεί το επίσης τεχνικό μονοπάτι που ανηφόριζε ομαλά στην επόμενη παραλία την Ροβινιά, επίσης μια πολύ όμορφη παραλία του νησιού.
Τα σκαλοπάτια πάνω από την παραλία της Ροβινιάς μέσα από τους ελαιώνες , δέντρα αρχαία βρίσκονται εκεί τα τελευταία 600 χρόνια |
Από εκεί ανηφόρα και πάλι μέσα από τους αρχαίους ελαιώνες με κατεύθυνση την περιοχή των Γιαννάδων.
Οι εναλλαγές μονοπάτι - στενός χωματόδρομος μέσα από την φύση που και την νύχτα ακόμα νιώθεις το "ασφυκτικό" πράσινο γύρω σου.
Μέχρι εκείνη την στιγμή ήμουν με άλλους τρεις αθλητές παρέα και στην συνέχεια στην περιοχή των Γιαννάδων θέλησα να βρεθώ για λίγο μόνος και άνοιξα ρυθμό, το συγκεκριμένο τμήμα της διαδρομής το είχα τρέξει δύο εβδομάδες πριν με τον Άγγελο και "τσάκισα" το δάχτυλο του αριστερού μου ποδιού...
Σε ένα σημείο εκεί κάπου συνάντησα και τον Άρη και συνέχισα για τον σταθμό που βρισκόταν στην "επιτροπή" υποδοχής ο γνωστός και αγαπητός σε όλους μας εδώ στην Κέρκυρα Jean Paul.
Με "έσπρωξε" με τον τρόπο του από εκεί λέγοντας μου "Πάμε Δύναμη" και έφυγα για τον Βάτο.
Αφήνοντας τον Βάτο πίσω μου συνάντησα τον Άρη από την Κασσιώπη ο οποίος φαινόταν πραγματικά "φρέσκος".
Στο σημείο αυτό είχε αρχίσει να ξημερώνει, η μικρή ανάβαση από τον Βάτο για την παραλία της Μυρτιώτισσας συνεχίστηκε μέχρι την παραλία της Γλυφάδας.
Φτάσαμε και πάλι στην θάλασσα. Μπροστά μου είχε περάσει ένας Ούγγρος αθλητής που κάποια χιλιόμετρα την νύχτα πριν τους Γιαννάδες τα τρέξαμε παρέα.
Στο τέλος της παραλίας της Γλυφάδας ξεκίνησε το σκαρφάλωμα σε ένα δύσκολο τεχνικό πεδίο για ένα περίπου χιλιόμετρο ίσως και λιγότερο, πέρασμα πάνω από τα βράχια της θάλασσας με κατεύθυνση την παραλία του Κοντογυαλού.
Ένα από τα δυσκολότερα σημεία της διαδρομής που απαιτεί πολύ προσοχή.
Και μετά τον Κοντογυαλό, επίσης μια από τις ομορφότερες παραλίες της Κέρκυρας ανηφορίσαμε για το μονοπάτι που πέρναγε ψηλά πάνω από το Γυαλισκάρι, εντυπωσιακή και ήσυχη παραλία όπως και οι υπόλοιπες.
Το μονοπάτι μας οδηγούσε σιγά σιγά στην ενδοχώρα και πάλι με κατεύθυνση τους γραφικούς Βαρυπατάδες.
Το έδαφος στο σημείο αυτό μαλακό, βρεγμένο από την πρωινή υγρασία έκανε το τρέξιμο παιχνίδι.
Είχε ξημερώσει για τα καλά όταν χαθήκαμε στο πράσινο και στις μυρωδιές από τις πασχαλιές.
Ένας χορός από χρώματα και αρώματα, αυτή είναι η Κέρκυρα, αλήθεια ποιος μπορεί να της αντισταθεί?
Φτάνοντας στους Βαρυπατάδες περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε συνεχίζοντας για Κουρεμάδες με εναλλαγές στο πράσινο, στα λιόδεντρα και στις μυρωδιές.
"Χαμένοι" πραγματικά στο πράσινο μετά από αρκετά χιλιόμετρα πλησιάσαμε τους Καστελλάνους Μέσης.
Ένα γνώριμο χωριό πρόεδρος του οποίου είναι η καλή μας φίλη Αθανασία.
Στην κεντρική πλατεία μας περίμενε ένα μεγάλο τραπέζι μαζί με την οικοδέσποινα του Αθανασία Πανάρετου.
Κάτσαμε για λίγο να ξαποστάσουμε με τον Ward και την Lourdes η οποία μετά από λίγο μας άφησε ανεβάζοντας τον ρυθμό της.
Ευχαριστήσαμε και εμείς με την σειρά μας τους υπέροχους Εθελοντές και την φίλη μας και ξεκινήσαμε για τους Άγιους Δέκα ένα ακόμη δύσκολο ανηφορικό σημείο της διαδρομής που θα μας ανέβαζε ψηλά στο εκκλησάκι του Παντοκράτορα.
Βρισκόμασταν στο 86ο χιλιόμετρο όταν ξεκίνησε η ανάβαση από τον παλιό τσιμεντένιο κατά το μισό του και χωμάτινο το άλλο μισό δρομάκι έξω από το χωριό που θα μας οδηγούσε στο γνωστό παλιό "μονοπάτι των Καλόγερων" που είχα ανεβοκατέβει πολλές φορές σε προπονήσεις τα τελευταία δύο χρόνια που βρίσκομαι στο νησί.
Λίγο πριν "κρυφτούμε" από τον ήλιο με τον Ward στο τεχνικό σκεπαστό μονοπάτι που θυμίζει σε ένα σημείο τα "σκαλάκια" της Πάρνηθας, σταμάτησα πριν από αυτό στον ανηφορικό χωμάτινο δρόμο κάνα δυο φορές να πάρω ανάσα...
Νομίζω ότι εκεί ήταν για μένα το σημείο που θα έπρεπε να ξεπεράσω την κούραση μου και να "παλέψω" με το δικό μου "θηρίο"...
-Κάτι η δουλειά στο μαγαζί, το ωράριο της εβδομάδας του Πάσχα, κάτι σαν ίωση που με ταλαιπωρούσε τρεις ημέρες πριν τον αγώνα ( μέχρι την τελευταία ημέρα του Σαββάτου πριν την εκκίνηση υπήρχε το ερώτημα αν θα τρέξω ή όχι και τελικά ο "κύβος ερρίφθη" )-
Μπήκα λοιπόν στο μονοπάτι και αυτό σιγά σιγά με οδήγησε στο εκκλησάκι του Παντοκράτορα...
πέρασα από το τραπέζι υποστήριξης χωρίς να σταματήσω, άναψα ένα κεράκι στο παλιό μανουάλι
και επέστρεψα να φάω λίγο μπανάνα και να φορτώσω νερό.
Οι Εθελοντές και πάλι άψογοι, ευγενικοί με ρώτησαν αν χρειάζομαι κάτι και χαιρετώντας τους τράβηξα το μονοπάτι που θα με οδηγούσε πίσω από το βουνό των ραντάρ για να συναντήσω το επόμενο υπερυψωμένο χωριό τον Σταυρό.
Πριν το τεχνικό κατηφορικό μονοπάτι για τον Σταυρό περνάς ένα μικρό δασωτό μονοπάτι σε ανάπτυγμα που θυμίζει "Οξειά" (ROUT) , και μετά το απότομα κατέβασμα ομαλοποιείτε και συνεχίζει έτσι μέχρι τις πρώτες ανηφόρες για τον Σταυρό.
Σε αυτήν την κατηφόρα συναντήθηκα με τα παιδιά από το 40αρι , ο Πάκης, η Αντριάννα, η Τέτη, ο Μιχάλης, ο Bill, όλοι τους είχαν ένα καλό λόγο να πουν προσπερνώντας με.
Έφτασα στον Σταυρό στην πλατεία του χωριού και εκεί ξανασυναντήθηκα με τον Ward που ξεκουραζόταν σε μια καρέκλα.
Ξεκινήσαμε μαζί το τεχνικό όμορφο μονοπάτι με τις μεγάλες κλίσεις που θα μας οδηγούσε στην Στρογγυλή.
Φτάσαμε στην Στρογγυλή και περνώντας γρήγορα από το τραπέζι του σταθμού φύγαμε για Επισκοπιανά.
Ο ήλιος τώρα ήταν ακριβώς πάνω από το κεφάλι μας , τραβερσάραμε την μεγάλη κυκλική ανηφόρα και πήραμε τον κατήφορο για το Μεσογγή.
Πέφτοντας από την άλλη πλευρά του λόφου αντικρίσαμε και την θάλασσα ακούγοντας τώρα και την μουσική από τον χώρο του τερματισμού.
Στην είσοδο του οικισμού μας περίμενε ο αδερφός ο οποίος είχε έρθει τραυματισμένος να υποστηρίξει την προσπάθεια μου αφού αυτός δυστυχώς τραυματίστηκε λίγες ημέρες πριν τον αγώνα και έμεινε εκτός.
Τρέξαμε μαζί και οι τρεις σιγά σιγά τα τελευταία μέτρα μέχρι την αψίδα που είχε στηθεί στον προαύλιο χώρου του ξενοδοχείου.
Τερματίσαμε με τον Ward αγκαλιά.
Όλοι ήταν εκεί , τα παιδιά της διοργάνωσης, η Φλόγα Κέρκυρας που αποτελεί και κίνητρο μου κάθε φορά που φοράω την φανέλα του συλλόγου γονιών με καρκίνο, η δική μου "εκκλησία", όλοι μια αγκαλιά, ο Άγγελος, ο Δημήτρης , η Μαρία που είχαν τερματίσει τον αγώνα των 20 χλμ και αυτοί με την φανέλα του συλλόγου, ο Βασίλης η ψυχή της διοργάνωσης, ο Κώστας, ο Δημήτρης,
Το μαγικό ταξίδι στα πράσινα μονοπάτια του νησιού είχε φτάσει στο τέλος, για την ώρα.
Θα συνεχίζεται όμως κάθε φορά που θα τρέχω στην αγκαλιά του νησιού και κάθε φορά που θα συμμετέχω σε αυτόν τον όμορφο αγώνα.
Ευχαριστώ από καρδιάς τα παιδιά της διοργάνωσης του Corfu Mountain Trail για την δυνατότητα που μου έδωσαν να γνωρίσω την Κέρκυρα μέσα από αυτόν τον αγώνα, τους υπέροχους Εθελοντές που ήταν εκεί για Όλους μας, τους φίλους αθλητές και αθλήτριες που μοιραστήκαμε μοναδικές στιγμές σε αυτό το κοινό μονοπάτι στο "φως της νύχτας" και στο "πράσινο".
Καλή αντάμωση σε Όλους στο Corfu Mountain Night & Day Trail 2019.
Θα ήθελα να συμπεριλάβω σε αυτό το "ταξίδι" στο αγαπημένο μου νησί τα σχόλια των φίλων αθλητών από το εξωτερικό με τους οποίους μοιραστήκαμε μοναδικές στιγμές σε αυτό το κοινό "μονοπάτι", άλλωστε νομίζω ότι το Corfu Mountain Trail είναι ένα ιδιαίτερο τουριστικό - κοινωνικό - αθλητικό γεγονός που θέλει την βοήθεια και την στήριξη όλων μας.
Lourdes Gutierrez-Kellam
"Corfu Mountain Trail 104km DONE !!! & it was absolutely Amazing. The course, the aid, the kids running thru Mountain towns with us in the middle of the night ... There will always be a special place in my heart for all I met along the way. Especially Jana, Ward, Pavlos, John & Max - we spent many an hour laughing & running & cursing & doing “The walk & talk” "
Jana Studzinska
"Less than 24hours ago I jumped on a bus which took me to the other side of the island. And I made it back in one piece! 104k Night-Day Corfu Mountain Trail - you were beautiful, hard and really well organised! I met so many amazing people and there are so many emotions but more on that later!Thank you to Markos for support, Vasileios for amazing race, Pavlos for smiles along the course and the astonishing Lourdes who shined like star through the whole night we ran together! John for all the shared miles. And obviously Michal who tolerates my obsession when it comes to race-cation"
Bill Butler
"Always WOW Corfu !!!!! always with thanks to Vasileios Alamanos Adrienn Jókúti Teti Kotsi Pavlos Diakoumakos Fanny Merianou Δημήτρης Τρύφωνας and Corfu Mountain Trail "
Ward Beemer
"The course was incredibly well marked and easy to follow. The aid stations were numerous and exactly were they said they would be. Vasileios and his team has put on a world class race here. It is hard for the 104km distance that it is. Very hard. It would challenge anyone. Between the course and the people this is one race that should be on your radar. But just don't come for the race. Spend time in Corfu and meet the people. That's what turns this from a great race to an amazing adventure!!!!
Thanks it "
"Corfu Mountain Trail - sikerült!
Jelentem a pofont megkaptam , de jól viseltem, nem kaptam KO-t, állva maradtam - sőt a harmadik helyen értem célba. (A hivatalos célidőm még nincs meg - a könyves nyereményjátékra jelentkezőknek még egy kicsit izgulniuk kell...)
Nagyon nehéz, sziklás pálya volt, tele izgalmakkal, de sikerült, amit terveztem, a verseny végéig futó mozgást végezni, ahol csak lehet.
Írok beszámolót is, csak kipihenem, feldolgozom a történteket.
Köszönöm mindenkinek a drukkolást! "
Marie Paturel
Corfu Mountain Trail : reportage en immersion totale
Il était une fois un petit événement qui voulait devenir grand... et qui pourrait bien y parvenir !
Corfu, c’est une île de contrastes : côté pile, les visions paradisiaques et, côté face, les difficultés économiques grecques. Le Corfu Mountain Trail offre une belle immersion dans la vraie vie locale avec des passages au cœur des villages, dans les champs d’oliviers somptueux, au sommet des montagnettes d’où la vue sur la mer est superbe... Et si on court pas mal sur des « dirt roads » comme ils disent ici, on a sa dose de « wilderness » dès qu’on s’enfonce dans la forêt avec singles piégeux, végétation qui pique et côtes bien raides !
A titre perso, je sors vainqueur des 21 km et 1100 m D+ dans un chrono anecdotique car j’avoue : étant seule devant, j’ai géré et profité (c’est pas bien, coach Nico Martin, hein ?).
Kari Traa / MELTONIC / Kinetik_Adrenalink
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου